Toplam Kalite Aşaması
Toplam kalite; insanlar, makinalar ve bilginin bu amaca ulaşmak için koordinasyonunu sağlar.
Toplam kalite felsefesinin temelini ‘kalite kontrol sürecinin, müşterinin kalite ihtiyaçlarının tanımlanmasıyla başlayıp hatasız ürünün tüketiciye ulaştırılmasıyla devam ettiği ve müşteri memnuniyetiyle son bulması’ düşüncesi oluşturmaktadır. Toplam kalite; insanlar, makinalar ve bilginin bu amaca ulaşmak için koordinasyonunu sağlar. 1950’lerde Japonya’ya giden Amerikalı kalite uzmanları, kendi ülkelerinde fazla itibar görmeyen istatistiksel kalite kontrol yöntemlerini Japonlar’a aktarmışlardır. Japonlar tarafından hızla benimsenen ve geliştirilen bu görüşler, toplam kalite yönetimi yaklaşımının doğmasına neden olmuştur. Japonlar kaliteyi, müşterilerine bir söz vermek olarak tanımlamış ve bu sözün işletmedeki tüm çalışanlar tarafından yerine getirilmesi gerektiğini savunmuşlardır. Dolayısıyla üst yönetimden başlayıp işçilere kadar tüm işletmede kalite seferberliği başlatmışlardır.
Geleneksel kontrolde olduğu gibi, toplam kalite felsefesinde de kalite kontrol fonksiyonu, tüketiciye ulaştırılan ürününün kalitesinin sorumluluğunu taşır. Geleneksel kalite konrol, müşteri kalite güvencesini optimum kalite maliyetleri ile sağlama çabaları etrafında odaklanmıştır. Geleneksel kalite kontrolda amam; ‘kötü parça ve ürünler geçmemelidir’ felsefesiyken yeni yaklaşımda ilk seferinde doğrusunu yap olmuştur. Bu yaklaşım ise, hata önleme yaklaşımı ile uzun dönemde rutin kontrollara gerek duyulmasını ortadan kaldırmaktadır.
Armand V. Feigenbaum tarafındna ortaya konulan toplam kalite kontrol, sadece ürün ve hizmet kalitesi ile ilgili olmayıp günümüzün en çağdaş yönetim anlayışlarından biri olan toplam kalite yönetimi sisteminin temelini oluşturmaktadır.
Toplam kalite kontrol, işletme içinde kalite ve verimliliği artırırken işletmenin pazardaki rekabetçi avantajını da artırmaktadır. Toplam kalite kontrol uygulayan işletmelerde, kalite artışı beraberinde verimlilik artışını da getirirken, Toplam kalite kontrol uygulamayan bir işletmede kalite artışı, beraberinde mutlaka maliyet artışını getirmektedir. Bu durum da, işletmenin rekabetçi avantajını önemli ölçüde azaltmaktadır. Deming’in ’14 İlke’sinden biri bu durumu çarpıcı şekilde açıklamaktadır. ‘Kaliteye ulaşmak için kontrole güvenmekten vazgeçin. En başta, kaliteyi ürünün bir parçası haline getirerek kontrol ihtiyacını toptan yok edin.’ Bu görüş kaliteyi artırmak için kontrolün geç ve masraflı bir yöntem olduğunu ve kalitenin kontrolle değil, üretim ve hizmet süreçlerinin geliştirilmesiyle sağlanması gerektiğini vurgulamaktadır.
Kaynakça: Yönetimde Güncel Yaklaşımlar, Anadolu Üniversitesi Yayınları, Anadolü Üniversitesi Yayını No: 2663, Açıköğretim Fakültesi Yayını No: 1629, Eskişehir, 2013, ss.171-172
