Her Sabah Aynı Güne Uyanıyoruz Seninle
Güneşin yakıcılığını,suyun serinliğini hissediyoruz birlikte... Pencereyi açıp, aynı gökyüzünü görüyoruz, aynı havayı soluyoruz...
Her sabah aynı güne uyanıyoruz seninle,Güneşin yakıcılığını,suyun serinliğini hissediyoruz birlikte...
Pencereyi açıp,aynı gökyüzünü görüyoruz,aynı havayı soluyoruz...
Çiçeklerin kokusunu çekiyoruz içimize,yüreğimiz aynı heyecanla atıyor,Işık saçıyor gözlerimiz...
Parkta,sokakta oynayan çocuklara bakıp onların yüzündeki doyumsuz mutluluğun tadını alıyoruz ikimizde...
Sonra bir yerlere yetişmenin telaşını yaşamaya başlıyoruz...
Özenle giyinip düşüyoruz yollara...
Kentin kalabalığı,gürültüsü,tozu,dumanı arasında varıyoruz gideceğimiz yere...
Bizi gören herkes sabah sabah yüzümüzdekino gülümsemenin,o aydınlığın anlamını soruyor...
Anlatılacak şey değil,anlatamıyoruz...
Bunun sadece yaşandığı zaman anlaşılacağını biliyoruz çünkü...
Bunalıyoruz bazen,işin temposu öylesine sıkıyor ki boğulacağımızı hissdiyoruz...
Sonra bir ses ki o ses mutluluğun sesi- adeta yeniden hayata bağlıyor bizi...
Bir kutu vitamin içmiş gibi ya da bir koca paket çikolatayı yemiş gibi enerji doluyoruz...
Gün yavaş yavaş çekilirken, tatlı bir yorgunlukla tutuyoru evin yolunu...
İçimizdeki huzuru tarif edecek kelime bulamıyoruz...
Aynı keyifle yiyoruz akşam yemeğini...
Müzik dinliyoruz birlikte,şarkıcıya eşlik ediyoruz...
Kahkahalarla birlikte dökülüyor şarkının sözleri dudaklarımızdan...
Sonra bir film izliyoruz,birlikte gülüyoruz,birlikte ağlıyoruz,birlikte korkuyoruz...
Bir kitabın satırları arasında kaybediyoruz kendimizi...
Bambaşka dünyalarda dolaşıyoruz...
Yavaş yavaş kapanıyor gözlerimiz,yüzümüzdeki yine o aynı gülümsemeyle dalıyoruz...
Her gece aynı uykuyu uyuyoruz seninle...
Kilometreler mi ?
Sadece ayrıntı...
