Düzen
Giderken bile kaldın bende, Doğayı sevmeseydim görürdün sen...
DÜZEN
Giderken bile bile kaldın bende.
Doğayı sevmeseydim görürdün sen,
Kuşlar kediler,
olmasaydı,
arılar kelebekler,
silerdim seni,
anılarım solarken renklenmeden…
Çiçekleri derlerken çiy düşmezdi tenine,
çim kokmazdın,
savrulmazdı saçların yüzüme,
baş başayken soluğunla sesinle…
Kamçılamasaydım düşlerimi,
ışıldamazdın gözlerimde çağrılı çağrısız,
taş kesilirdi anılar evrende…
Ezgiler serptikçe seni içime,
sıcaklığınla doğarım her gün güneşe eş,
batarım uzaktan şakıyan yüreğinle…
Yoksullaşır yalınlık,
gönlümde beynimde,
çabamla iyice…
Sürecek kurduğum düzen,
özenle ben kol kanat gerdikçe…
Yaslandım güçlü dengeme,
artık kalabilirsin dilediğince,
unut kendini istersen tümüyle bende…
Yazan: Seçkin Gündüz
