Trajedi
Kişilere korku, heyecan ve acındırma telkinleriyle ders vermek amacı güden en eski tiyatro çeşididir. Şiirsel olarak yazılması ve değişmez kurallara bağlı olması sebebiyle diğer tiyatro çeşitlerinden kolayca ayrılır.
Kişilere korku, heyecan ve acındırma telkinleriyle ders vermek amacı güden en eski tiyatro çeşididir. Şiirsel olarak yazılması ve değişmez kurallara bağlı olması sebebiyle diğer tiyatro çeşitlerinden kolayca ayrılır.
Klasik trajediler genellikle beş perdelik oyunlardır. Eski Yunan’da başlayan bu eserler üç veya altı perdelik olurdu. O zamanki tiyatrolarda dekor bulunmaz ancak sahnenin bir köşesinde olayların sebep ve sonuçlarını anlatan bir koro yer alırdı. Yine klasik trajedilerde kahramanlar kral, kraliçe, prenses, eski Yunan’ın tanrı ve yarı tanrıları gibi en üst tabaka kişilerden seçilirdi. Orta tabaka ve basit halk adamlarına rastlanmazdı. Kahramanları arasında geçen olaylar, insanların ruhsal zayıflıkları, tutkuları iradeye bağlı yüce davranışlarla çakıştırılırdı.
Trajedilerde parlak söylevleri andıran yüksek ve asil bir üslup kullanılır. Kaba, çirkin ve niteliği düşük sözler bulunmaz. Trajedi şairleri mısralarının derin manalı ve bilgelik dolu olmasına önem verirlerdi. Trajedilerde kader, ahlak, töre ve gelenekler üstün bir değer taşırdı.
Trajedinin amacının “insanın acılarının ifade edilerek seyircilerin ruhunda korku ve merhamet uyandırılması” olduğu kabul edilmektedir.
Kaynakça: Sanatsal ve Kültürel Etkinlikler, Milli Eğitim Bakanlığı, Aile ve Tüketici Hizmetleri, Ankara, 2011, ss.31
