Merkeze ait genel hizmetlerden ve yürütme yetkilerinden bir bölümünün yarı özerk ve bağımsız yerel birimlere bırakılması. Bu akımın Osmanlı’daki en önemli temsilcisi Prens Sabahattin’dir. Prens Sabahattin, Ademi Merkeziyeti taşra genel yönetiminin yetkilerinin artırılmasını içeren yetki genişliği ve il genel meclislerinin etkinliğini artıran görev ayrımı ilkeleri bütünü olarak tanımlar.
Kaynakça: Türkiye Cumhuriyeti Tarihi Ders Notları, Umuttepe Yayınları, Umuttepe Yayın No:16, Tarih Dizisi:1, Kocaeli, 2010, ss.18